یه آهنگ از دیار خودم با صدای بلند روشن کردم

دیاربارانی های سایه مسلک

دلم میخواهد اینبار فریاد را به باد نقاشی پر دهم

صدای تهدید میشنوم

صدای تهدید میشنوم

صدای تهدید میشنوم

اینبار قلبم تیر میکشد

و باز اشک ریختن گریز ناپذیر است

صداها تمامی آشنا هستن

توی این لحظه های تلخ

فقط موزیک مرا از دار مرگ فراری میدهد

زیر لب زمزمه میکنم:

لعنت خدا به من

مدام نفرین میکنم خودم را دلم را بخت واقبال و سرنوشت وروزگارم را

تمام دلخوشیم همین وبلاگم است

همین دست نوشته ها که توان نمایان کردن ذره ای از آتش وجودم را ندارند

من مدام بیشتر میسوزم

دستی جهنمی هر روز مرا بیشتر در خود میفشارد

ومرا به کام اش میبلعد

مرا مدام میجود

 تف میکند

خلاصه

از نشخوار شدن هایم از این همه شکست

از این همه تحقیر و توهین و نفرین از جانب خودم

 وتهدید از جانب عزیزانم..

از این همه تنهایی مدام رفتن ها

خسته شده ام

دیگر طاقت ندارم

خدایا به دادم برس